Pagina's

vrijdag 6 april 2012

Ieper.

Afgelopen woensdag ben ik met school naar Ieper geweest. Ieper is een stadje in België waar in de Eerste Wereldoorlog een aantal grote slagen zijn geweest. Onze dag begon in het Passendaalse museum. 

Bij Ieper is voor het eerst gifgas gebruikt.
Dit zijn gasmaskers uit de Eerste Wereldoorlog.

 In het begin werden er alleen gasaavallen gedaan als de wind in de richting van de tegenstander stond. Dan waren ze erg afhankelijk van de wind en daarom deden ze al snel het gif in granaten. Zo waren ze niet meer afhankelijk van de wind en konden ze altijd gifaanvallen doen.


 Dit is een foto van het voetbalteam van het Kerstbestand. In 1914 was er een Kerstbestand. Een paar dagen werd er kerst gevierd in het niemandsland in plaats van gevochten. Er werd bier, tabak en chocolade gedeeld en er werd ook gevoetbald.

 In dat museum is ook een dugout nagemaakt. 
Daar leefden soldaten soms maanden onder de grond. 

Na het museum zijn we naar een gewone begraafplaats gelopen. 
Een gewone begraafplaats die toch niet zo gewoon is want er was daar namelijk een soort graftombe voor Belgische soldaten. 

 Als je deze trap af liep kwam je in een klein 'kamertje'.

In dat kleine kamertje stonden een stuk of tien kisten met foto's en namen van de overledenen erop. Het waren allemaal Belgische soldaten die omgekomen waren voor het vaderland. De meeste daarvan waren omgekomen in de Eerste Wereldoorlog. 

 Boven die 'graftombe' stonden zulke grafstenen. 
AVV-VVK staat voor; Alles Voor Vlaanderen, Vlaanderen Voor Kristus. 

Daarna gingen we naar de Britse oorlogsbegraafplaats waar (voor zover bekend is) de jongste Britse soldaat begraven ligt.

 Het graf van J. Condon, de 14 jarige Britse soldaat. 

Toen gingen we naar een Duitse begraafplaats. 
Zo'n begraafplaats is totaal anders als een Britse begraafplaats. 

De grafstenen zijn hier zwart en ze staan niet rechtop maar ze liggen.

 Er hangt een hele andere sfeer, geen fijne sfeer.

 Boven de uitgang van de Duitse begraafplaats stond; 
'Deutschland muss leben und wenn wir sterben müssen.'
Dat houdt ongeveer in; Duitsland moet leven ook al moeten wij daarvoor sterven. 

De volgende stop was bij een Canadees monument.  

 Mensen die er verstand van hebben vinden dit het mooiste monument van het hele West front.

De grootste Britse oorlogsbegraafplaats stond daarna op ons programma.

 Dit zag je als je vooruit keek.

Dit zag je als je naar links keek.

 Dit als je naar rechts keek en dan heb je nog niet gezien wat er was als je naar achter keek. 


Soldier of the great war.

 Known unto God.

Deze hele muur staat vol met ongeveer 35,000 namen van vermiste soldaten.

Dit torentje (of wat het ook is??) stond ook op de begraafplaats. 

Na die laatste begraafplaats gingen we naar 'Hill 62'.

Bij Hill 62 is een klein museum met onder andere deze kijkdozen met foto's. 
Die foto's gaven een ontzettend duidelijk beeld van de loopgraven in de oorlog.

 Als je het museum uitkwam kon je de loopgraven in. 

Er was ook een stukje onder de grond. Daar was het heel donker en vies. 
Ik vind het ongelofelijk dat daar mensen geleefd hebben.

 Originele loopgraven uit de Eerste Wereldoorlog.

'Hill 60' was de volgende plek waar we naartoe gingen.

 Hier is een mijn ontploft die door de Britten is geplaatst, daardoor is deze krater ontstaan.

Toen hebben we twee uur vrije tijd in Ieper gehad en daarna hebben wij de Last Post bijgewoond.

De Menenpoort, hier staan 50,000 namen op van vermiste soldaten. 

 De Last Post.

Ik vond het echt een hele geslaagde dag! We hebben het met z'n alle super gezellig gehad tussen al die serieuze dingen door. Heel erg bedankt Mr. Magré en Alex.

zondag 5 februari 2012

Walkin' in the snow!

Het is ongeveer kwart over acht als ik met mijn vader bij het einde van ons kavel pad kom. We kunnen kiezen. Linksaf, rechtsaf of over de tocht. Achter de dichte rietkraag die voor ons is ligt de tocht. Na een aantal dagen vriezen is hij goed dichtgevroren maar de dikke, glimmende sneeuwlaag maakt mij onzeker. Met de nadruk op míj want mijn vader staat al op het ijs. We hebben beide geen mobiel mee en daarom blijf ik op het land. In drie minuten heb ik zo ongeveer de ergste dingen bedacht die er kunnen gebeuren en zie ik dat mijn vader al een flink stuk vooruit is gelopen en nu stil staat. Ik loop snel door. Hij wijst naar een plek die iets donkerder is dan de rest van het ijs. Daar heeft een wak gezeten daarom loopt hij eromheen. Gewoon voor de zekerheid. Het stelt mij gerust dat mijn vader zo goed oplet. Voor me komt de zon op, de rood-roze rand die vloeiend overloopt naar oranje, geel, groen en uiteindelijk een helderblauwe hemel verbaast me telkens weer. Ik heb vaak geprobeerd om kleuren vloeiend te laten overlopen in tekeningen maar het lukt nooit zo perfect als in het echt. Ik kijk achter me naar de sporen die ik heb achtergelaten.We zijn al een heleboel sporen van dieren tegen gekomen in de sneeuw en ik heb geleerd hoe die verschillende afdrukken eruit zien. Er staan veel hazen poten en ook een paar van vossen. Er zijn meer sporen dan ik had verwacht.We horen ganzen en mijn vader verteld voor de zoveelste keer hoe je de verschillende soorten kunt herkennen. Ondertussen zijn we alweer op de terugweg en komen we weer bij de tocht. Het is een stukje waar geen riet aan de zijkant is en daarom ga ik er toch op. Mijn vader loopt een paar meter voor me en ik ben niet meer zo bang. Hij stelt me gerust, daardoor gaat langzaam de onzekerheid weg en durf ik gewoon over het ijs te lopen. We zijn al bijna thuis en ik voel mijn voeten niet meer. De koude lucht prikt als ik inadem en dat is een fijn gevoel, het gevoel alsof het niet kouder kan. Toch ben ik blij als ik een kwartier later met warme chocolademelk naast de kachel zit en naar de sneeuw kan kijken in plaats van erin te lopen.

zaterdag 14 januari 2012

Wen er maar aan.

Ik kan echt niet tegen oneerlijkheid. Het maakt niet uit waarover, ik kan er gewoon niet tegen. Een paar jaar geleden werd ik zonder reden de klas uitgestuurd, dat vond ik heel erg oneerlijk. Toen ik tegen de leraar zei dat ik het niet eerlijk vond zei hij tegen mij; ‘Het leven is oneerlijk, wen er maar aan.’ Dat zette mij aan het denken. Is het leven echt zo oneerlijk? Waarom zou je eraan wennen terwijl je het ook kan veranderen? Miljoenen mensen op de wereld staken tegen nieuwe wetten die ze oneerlijk vinden. Ze doneren geld aan goede doelen omdat het oneerlijk is dat ze in de arme landen niet genoeg eten hebben of voeren actie, allemaal tegen oneerlijkheid. Waarom zouden we er dan aan wennen als er iets bij ons oneerlijk is terwijl wij veel makkelijker die kleine situatie kunnen veranderen dan een heel groot probleem.  Daarom vind ik dat we niet overal maar zo makkelijk aan moeten wennen als we ook ons best kunnen doen om de situatie te veranderen.

zondag 8 januari 2012

Van je familie moet je het hebben.

Familie kies je niet, je krijgt ze gewoon met alles wat daarbij hoort. Je familie kent je vaak het best omdat je veel met ze omgaat maar ook omdat je vaak veel op ze lijkt. Ze begrijpen de dingen waar jij tegenaan loopt juist omdat zij daar ook tegen aan gelopen zijn en het probleem kennen uit hun eigen leven. Is het niet fijn als iemand dezelfde dingen lastig vind als jou en dat je samen kan lachen omdat je iets hetzelfde doet? 
Het afgelopen weekend was ik bij familie in Duitsland. Telkens als ik bij hun ben herkennen we veel van onszelf in elkaar. De vrouwen van de familie houden bijvoorbeeld allemaal van winkelen, al betwijfel ik of dat in de familie zit of gewoon in de vrouwelijke genen! We vinden het ook allemaal leuk om -fanatiek- spelletjes te spelen, dat hebben we ook zeker gedaan. Het was er gezellig en ook al lijk ik op mijn familie, ik ben en blijf mezelf. ;)

donderdag 5 januari 2012

Je gedachten op de juiste plek.

Als we nou allemaal eens onze gedachten over anderen zouden opschrijven of tegen diegene zelf vertellen in plaats van er over roddelen en anderen er pijn mee doen omdat ze het via via horen. Niet dat die altijd pijn doen, maar sommige kunnen toch echt heel verkeerd vallen bij de ander. Zonder dat we erbij nadenken kwetsen we veel vaker mensen dan we willen. De meeste mensen slikken die pijn in en verstoppen het in hun hart. Maar op een dag valt er niks meer te verstoppen, je zit vol met kwetsende opmerkingen en andere narigheid, en je ontploft. De eerste die nog iets tegen je zegt is de pineut, je zal hem eens even zeggen hoe het voelt. Maar zodra er weer een opmerking komt dan klap je helemaal dicht. Alles wat je had bedacht te gaan zeggen was je opeens kwijt. En er blijkt toch nog plek te zijn om die ene opmerking te verstoppen. Je gaat die mensen ontwijken om jezelf te beschermen voor een nieuwe mening over jou. Maar wat als ze gelijk hebben en hun mening een feit is? Hoe reageer je dan? Word je boos of verdrietig? Geef je ze gelijk of juist niet? 

dinsdag 3 januari 2012

Take a risk.

Ik ben helemaal gek op het spel risk, eigenlijk op alle spelletjes maar risk blijft mijn nummer één. Niet omdat ik er goed in ben, ik heb namelijk nog nooit een potje gewonnen, maar omdat het zo gezellig is. Die gezellige competitiesfeer die er hangt, de lol als je goed gooit en de pech als je dat niet doet. Ik word soms iets te fanatiek maar ik kan wel tegen mijn verlies. Zelf heb ik de nieuwste risk maar die vind ik persoonlijk erg tegenvallen. Je hebt namelijk niet meer de opdrachten zoals je die vroeger had en erg vervelende legertjes. Daarom heb ik eer gister via marktplaats de oude vertrouwde versie gekocht en ik kreeg hem vandaag via de post binnen! Het is toch elke keer weer een risico om iets via internet te kopen, je hoort zoveel over oplichterij en plunderen van je rekening dat je er haast bang van wordt. Maar gelukkig is alles goed gegaan en kan ik nu lekker risken.


maandag 2 januari 2012

Ik ben verliefd.

Ken je dat verliefde gevoel? Die kriebels in je buik? Ik heb altijd last van dat gevoel wanneer ik aan het shoppen ben. Dan zie ik iets en moet ik het hebben, dat had ik ook vandaag. Samen met een vriendin ging ik naar Almere en omdat ik aan het begin van de maand mijn kleedgeld krijg had ik dus lekker wat te besteden. We liepen de tweede winkel met schoenen in en ik was opslag verliefd. Het moesten en zouden mijn laarzen worden. Ik keek op het prijskaartje en hield mijn adem in -wat ik altijd doe als ik naar een prijskaartje kijk- en ja ze waren zoals ik al had verwacht, ver boven mijn budget. Als ik de laarzen zou kopen dan zou mijn hele kleedgeld in een keer op zijn. Daarom bedacht ik samen met mijn vriendin 3 redenen waarom ik ze écht moest hebben om mezelf ervan te overtuigen dat het 't geld waard zou zijn.
1. Ze zijn ge-wel-dig!
2. Als je ze niet koopt krijg je spijt.
3. Ze staan overal leuk bij. (vooral bij die ene leuke en goedkope broek :D)
En ik was helemaal om, ook al wist ik diep van binnen toch al dat ik ze zou kopen. Dus ik naar de kassa maar omdat ik laatst niet genoeg geld op mijn rekening had staan wou ik liever eerst even mijn saldo checken en liet ik ze achter zetten. Toen ik terug kwam en de caissière de barcode aansloeg bleek er korting op mijn laarzen te zitten. Ze waren 20 euro goedkoper als ik dacht! De laarzen waren het waard geweest, maar die korting was toch wel super leuk. Mijn vriendin en ik hebben een ontzettend gezellige dag gehad. Ik ben zeker goed geslaagd en ik ben verliefd...

deze foto heb ik in de winkel gemaakt, met het kaartje er nog aan.

zondag 1 januari 2012

Dag 2011, hallo 2012!

Net zoals ik altijd de verkeerde leeftijd zeg wanneer ik net jarig ben geweest, zo heb ik dat ook in het nieuwe jaar. Ik moet dan gewoon weer even wennen. Als ik dan op een repetitie de datum moet zetten schrijf ik als vanzelf 2011 op, maarja het is nu toch echt 2012.
Na een avond dansen, kletsen, eten en vooral knallen is 2011 echt voorbij. Het jaar van bezuinigingen, weerrecords en ook het jaar dat twitter de wereld overnam ;). (Bijna) iedereen heeft al een hele waslijst goede voornemens, behalve ik. Als ik iets aan mezelf wil of moet veranderen, dan doe ik dat wanneer het nodig is. Daar heb ik geen nieuw jaar voor nodig. Maar voor alle mensen die wél goede voornemens hebben hoop ik dat ze ook meer willen lachen in het nieuwe jaar, want zonder lachen leef je niet.