Wen er maar aan.

Ik kan echt niet tegen oneerlijkheid. Het maakt niet uit waarover, ik kan er gewoon niet tegen. Een paar jaar geleden werd ik zonder reden de klas uitgestuurd, dat vond ik heel erg oneerlijk. Toen ik tegen de leraar zei dat ik het niet eerlijk vond zei hij tegen mij; ‘Het leven is oneerlijk, wen er maar aan.’ Dat zette mij aan het denken. Is het leven echt zo oneerlijk? Waarom zou je eraan wennen terwijl je het ook kan veranderen? Miljoenen mensen op de wereld staken tegen nieuwe wetten die ze oneerlijk vinden. Ze doneren geld aan goede doelen omdat het oneerlijk is dat ze in de arme landen niet genoeg eten hebben of voeren actie, allemaal tegen oneerlijkheid. Waarom zouden we er dan aan wennen als er iets bij ons oneerlijk is terwijl wij veel makkelijker die kleine situatie kunnen veranderen dan een heel groot probleem.  Daarom vind ik dat we niet overal maar zo makkelijk aan moeten wennen als we ook ons best kunnen doen om de situatie te veranderen.

Van je familie moet je het hebben.

Familie kies je niet, je krijgt ze gewoon met alles wat daarbij hoort. Je familie kent je vaak het best omdat je veel met ze omgaat maar ook omdat je vaak veel op ze lijkt. Ze begrijpen de dingen waar jij tegenaan loopt juist omdat zij daar ook tegen aan gelopen zijn en het probleem kennen uit hun eigen leven. Is het niet fijn als iemand dezelfde dingen lastig vind als jou en dat je samen kan lachen omdat je iets hetzelfde doet? 
Het afgelopen weekend was ik bij familie in Duitsland. Telkens als ik bij hun ben herkennen we veel van onszelf in elkaar. De vrouwen van de familie houden bijvoorbeeld allemaal van winkelen, al betwijfel ik of dat in de familie zit of gewoon in de vrouwelijke genen! We vinden het ook allemaal leuk om -fanatiek- spelletjes te spelen, dat hebben we ook zeker gedaan. Het was er gezellig en ook al lijk ik op mijn familie, ik ben en blijf mezelf. ;)

Je gedachten op de juiste plek.

Als we nou allemaal eens onze gedachten over anderen zouden opschrijven of tegen diegene zelf vertellen in plaats van er over roddelen en anderen er pijn mee doen omdat ze het via via horen. Niet dat die altijd pijn doen, maar sommige kunnen toch echt heel verkeerd vallen bij de ander. Zonder dat we erbij nadenken kwetsen we veel vaker mensen dan we willen. De meeste mensen slikken die pijn in en verstoppen het in hun hart. Maar op een dag valt er niks meer te verstoppen, je zit vol met kwetsende opmerkingen en andere narigheid, en je ontploft. De eerste die nog iets tegen je zegt is de pineut, je zal hem eens even zeggen hoe het voelt. Maar zodra er weer een opmerking komt dan klap je helemaal dicht. Alles wat je had bedacht te gaan zeggen was je opeens kwijt. En er blijkt toch nog plek te zijn om die ene opmerking te verstoppen. Je gaat die mensen ontwijken om jezelf te beschermen voor een nieuwe mening over jou. Maar wat als ze gelijk hebben en hun mening een feit is? Hoe reageer je dan? Word je boos of verdrietig? Geef je ze gelijk of juist niet? 

Take a risk.

Ik ben helemaal gek op het spel risk, eigenlijk op alle spelletjes maar risk blijft mijn nummer één. Niet omdat ik er goed in ben, ik heb namelijk nog nooit een potje gewonnen, maar omdat het zo gezellig is. Die gezellige competitiesfeer die er hangt, de lol als je goed gooit en de pech als je dat niet doet. Ik word soms iets te fanatiek maar ik kan wel tegen mijn verlies. Zelf heb ik de nieuwste risk maar die vind ik persoonlijk erg tegenvallen. Je hebt namelijk niet meer de opdrachten zoals je die vroeger had en erg vervelende legertjes. Daarom heb ik eer gister via marktplaats de oude vertrouwde versie gekocht en ik kreeg hem vandaag via de post binnen! Het is toch elke keer weer een risico om iets via internet te kopen, je hoort zoveel over oplichterij en plunderen van je rekening dat je er haast bang van wordt. Maar gelukkig is alles goed gegaan en kan ik nu lekker risken.

Ik ben verliefd.

Ken je dat verliefde gevoel? Die kriebels in je buik? Ik heb altijd last van dat gevoel wanneer ik aan het shoppen ben. Dan zie ik iets en moet ik het hebben, dat had ik ook vandaag. Samen met een vriendin ging ik naar Almere en omdat ik aan het begin van de maand mijn kleedgeld krijg had ik dus lekker wat te besteden. We liepen de tweede winkel met schoenen in en ik was opslag verliefd. Het moesten en zouden mijn laarzen worden. Ik keek op het prijskaartje en hield mijn adem in -wat ik altijd doe als ik naar een prijskaartje kijk- en ja ze waren zoals ik al had verwacht, ver boven mijn budget. Als ik de laarzen zou kopen dan zou mijn hele kleedgeld in een keer op zijn. Daarom bedacht ik samen met mijn vriendin 3 redenen waarom ik ze écht moest hebben om mezelf ervan te overtuigen dat het 't geld waard zou zijn.
1. Ze zijn ge-wel-dig!
2. Als je ze niet koopt krijg je spijt.
3. Ze staan overal leuk bij. (vooral bij die ene leuke en goedkope broek :D)
En ik was helemaal om, ook al wist ik diep van binnen toch al dat ik ze zou kopen. Dus ik naar de kassa maar omdat ik laatst niet genoeg geld op mijn rekening had staan wou ik liever eerst even mijn saldo checken en liet ik ze achter zetten. Toen ik terug kwam en de caissière de barcode aansloeg bleek er korting op mijn laarzen te zitten. Ze waren 20 euro goedkoper als ik dacht! De laarzen waren het waard geweest, maar die korting was toch wel super leuk. Mijn vriendin en ik hebben een ontzettend gezellige dag gehad. Ik ben zeker goed geslaagd en ik ben verliefd...

deze foto heb ik in de winkel gemaakt, met het kaartje er nog aan.

Dag 2011, hallo 2012!

Net zoals ik altijd de verkeerde leeftijd zeg wanneer ik net jarig ben geweest, zo heb ik dat ook in het nieuwe jaar. Ik moet dan gewoon weer even wennen. Als ik dan op een repetitie de datum moet zetten schrijf ik als vanzelf 2011 op, maarja het is nu toch echt 2012.

Na een avond dansen, kletsen, eten en vooral knallen is 2011 echt voorbij. Het jaar van bezuinigingen, weerrecords en ook het jaar dat twitter de wereld overnam ;). (Bijna) iedereen heeft al een hele waslijst goede voornemens, behalve ik. Als ik iets aan mezelf wil of moet veranderen, dan doe ik dat wanneer het nodig is. Daar heb ik geen nieuw jaar voor nodig. Maar voor alle mensen die wél goede voornemens hebben hoop ik dat ze ook meer willen lachen in het nieuwe jaar, want zonder lachen leef je niet.