Walkin' in the snow!

Het is ongeveer kwart over acht als ik met mijn vader bij het einde van ons kavel pad kom. We kunnen kiezen. Linksaf, rechtsaf of over de tocht. Achter de dichte rietkraag die voor ons is ligt de tocht. Na een aantal dagen vriezen is hij goed dichtgevroren maar de dikke, glimmende sneeuwlaag maakt mij onzeker. Met de nadruk op míj want mijn vader staat al op het ijs. We hebben beide geen mobiel mee en daarom blijf ik op het land. In drie minuten heb ik zo ongeveer de ergste dingen bedacht die er kunnen gebeuren en zie ik dat mijn vader al een flink stuk vooruit is gelopen en nu stil staat. Ik loop snel door. Hij wijst naar een plek die iets donkerder is dan de rest van het ijs. Daar heeft een wak gezeten daarom loopt hij eromheen. Gewoon voor de zekerheid. Het stelt mij gerust dat mijn vader zo goed oplet. Voor me komt de zon op, de rood-roze rand die vloeiend overloopt naar oranje, geel, groen en uiteindelijk een helderblauwe hemel verbaast me telkens weer. Ik heb vaak geprobeerd om kleuren vloeiend te laten overlopen in tekeningen maar het lukt nooit zo perfect als in het echt. Ik kijk achter me naar de sporen die ik heb achtergelaten.We zijn al een heleboel sporen van dieren tegen gekomen in de sneeuw en ik heb geleerd hoe die verschillende afdrukken eruit zien. Er staan veel hazen poten en ook een paar van vossen. Er zijn meer sporen dan ik had verwacht.We horen ganzen en mijn vader verteld voor de zoveelste keer hoe je de verschillende soorten kunt herkennen. Ondertussen zijn we alweer op de terugweg en komen we weer bij de tocht. Het is een stukje waar geen riet aan de zijkant is en daarom ga ik er toch op. Mijn vader loopt een paar meter voor me en ik ben niet meer zo bang. Hij stelt me gerust, daardoor gaat langzaam de onzekerheid weg en durf ik gewoon over het ijs te lopen. We zijn al bijna thuis en ik voel mijn voeten niet meer. De koude lucht prikt als ik inadem en dat is een fijn gevoel, het gevoel alsof het niet kouder kan. Toch ben ik blij als ik een kwartier later met warme chocolademelk naast de kachel zit en naar de sneeuw kan kijken in plaats van erin te lopen.